Αθήνα, 08/05/2023
Η Ηώς αποχαιρετά με θλίψη μια αγαπημένη φίλη, ένα από τα ιδρυτικά μέλη μας, μαχητική αγωνίστρια της αρχαιολογίας και της ζωής.
Η Αγλαία Αρχοντίδου-Αργύρη υπηρέτησε από πολύ νέα την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την οποία αγάπησε και τίμησε με το έργο της, σε διάφορες θέσεις, στην Εφορεία Δωδεκανήσου, στην Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων, στο Ναύπλιο, στην Κεντρική Υπηρεσία του ΥΠΠΟΑ, αλλά και από τη θέση της προέδρου του ΣΕΑ προασπίζοντας τα συμφέροντα του κλάδου και των αρχαίων.
Η πολυσχιδής δράση της βρήκε όμως γόνιμο έδαφος στην αγαπημένη της ιδιαίτερη πατρίδα, τη Μυτιλήνη, όπου ο αείμνηστος πατέρας της φιλόλογος και διανοούμενος, Βασίλειος Αρχοντίδης, είχε αφήσει εποχή εκπαιδεύοντας γενιές νέων ανθρώπων. Όταν η Υπηρεσία την μετέθεσε εκεί ως προισταμένη δημιούργησε κυριολεκτικά από το μηδέν μια Εφορεία Αρχαιοτήτων με υποδομές, αρχαιολογικές αποθήκες, μουσεία, οργανωμένους αρχαιολογικούς χώρους σε όλη την δύσκολη νησιωτική περιοχή αρμοδιότητάς της, στη Λέσβο, τη Χίο, τη Λήμνο, τα Ψαρά. Τα μουσεία στην πόλη της Λέσβου, στη Μύρινα της Λήμνου, στην πόλη της Χίου οργανώθηκαν και προσέφεραν στις τοπικές κοινωνίες καινούργιες προοπτικές ανάπτυξης. Η Αγλαϊα Αρχοντίδου ήξερε να οργανώνει και να κατευθύνει τους νέους αρχαιολόγους, αρχιτέκτονες, μηχανικούς, συντηρητές, εργατοτεχνίτες, φύλακες που δούλευαν μαζί της. Είχε την ικανότητα να μεταδίδει τον ενθουσιασμό της και το πάθος της για την αρχαιολογία, να δείχνει πάντα ακούραστη, να είναι δυνατή μπροστά σε κάθε εμπόδιο, να βρίσκει λύσεις στις δυσκολίες. Αγαπούσε τη ζωή, και σχεδόν πάντα μία δύσκολη μέρα και ένα εξοντωτικό ωράριο τελείωνε με ένα καλό φαγητό και ένα γνήσιο γλέντι.
Το επιστημονικό της έργο διοχετεύθηκε σε μελέτες, άρθρα, διαλέξεις, ανακοινώσεις σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παρούσα πάντα στα Συνέδρια για την Ελληνιστική Κεραμική, ανέλαβε το 1994 τη διοργάνωση της 4ης Συνάντησης στην έδρα της Εφορείας της, τη Μυτιλήνη. Με ελάχιστα μέσα αλλά με την οργανωτική ικανότητα που τη διέκρινε, οργάνωσε ένα υποδειγματικό Συνέδριο σε ένα ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον, που έμεινε αξέχαστο σε όλους που μετείχαν.
Όταν συνταξιοδοτήθηκε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία δεν σταμάτησε τη δραστηριότητά της. Από τη θέση της διευθύντριας του μουσείου της Πόλης των Αθηνών έδρασε σε ένα άλλο πεδίο, με την ίδια πάντα επιτυχία, ανοίγοντας στο ευρύ κοινό αυτό το μικρό αλλά τόσο σημαντικό για την ιστορία του τόπου μας μουσείο.
Έχασε νωρίς τον αγαπημένο της σύντροφο, τον Παντελή Αργύρη, έναν αξιαγάπητο άνθρωπο με χιούμορ και καλλιέργεια που έφυγε απότομα από τη ζωή. Είχε την ευτυχία όμως να δεί την μοναχοκόρη της Άννα ευτυχισμένη με την οικογένειά της και να καμαρώσει δύο εγγονές.
Όπως ήταν αγωνίστρια πάντα, έτσι αγωνίστηκε και στην αρρώστια που τη βασάνισε πολλά χρόνια. Και παρά τις επώδυνες θεραπείες δεν έπαυσε την δραστηριότητά της οργανώνοντας στην Μόρια, όπου και το πατρικό της σπίτι, συναυλίες και ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Θα τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη.
Πρόσφατα σχόλια