Από την αρχαιότητα έως σήμερα το παρελθόν στην Ελλάδα χρησιμοποιείτο πολιτικά, όπως αντίστοιχα ενθαρρυνόταν η συμμετοχή στα κοινά από την εποχή του Αριστοτέλη! Με πρόσχημα την προστασία των αρχαιοτήτων διαπιστώνουμε πρόσφατα παραδείγματα επιθέσεων, οι οποίες προέρχονται είτε από πολιτικά πάθη είτε από προσωπικές αντιπαλότητες είτε από το (μάλλον ελληνικό) σύνδρομο «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα»…- επιθέσεις που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στον υγιή διάλογο για την προστασία των μνημείων.
Σε ένα άλλο επίπεδο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την ολοένα αυξανόμενη δύναμή τους στη σύγχρονη κοινωνία, έχουν δώσει βήμα σε όποιον/όποια επιθυμεί να κρίνει το οτιδήποτε, χωρίς πολλές φορές να διαθέτει την απαραίτητη γνώση και τα σχετικά επιχειρήματα, ούτε τον τρόπο που θα το κάνει. Γεμίσαμε αυτόκλητους δικαστές και διαχειριστές της πολιτιστικής κληρονομιάς. Συγχρόνως βλέπουμε συκοφαντικά και χυδαία δημοσιεύματα, τα οποία είτε υπογράφονται επώνυμα, είτε με ψευδώνυμα και άλλοτε είναι ανώνυμα, τα οποία πάλι με πρόσχημα την προστασία των αρχαίων πετούν λάσπη και επιτίθενται σε συναδέλφους, οι οποίοι για να προστατευθούν θα πρέπει να προσφύγουν σε μια δαιδαλώδη δικαστική περιπέτεια προκειμένου να εξευρεθούν οι «ανώνυμοι» συκοφάντες.
Σε ένα είδος λαϊκών δικαστηρίων γινόμαστε όλοι ηθελημένα ή αθέλητα μάρτυρες αντιπαραθέσεων, κρίσεων και επικρίσεων, για τις οποίες δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια από πού και πώς ξεκίνησαν – και τελικά αυτό που μένει είναι μια αμφιβολία για τα πάντα, μια απέχθεια για το σύστημα και τα σαθρά του θεμέλια, μια γενικότερη απάθεια. Ξαφνικά βλέπουμε να εισβάλλουν στις διαδικτυακές διαφωνίες και οι αρχαιολογικές επιστημονικές ή προσωπικές αντιπαραθέσεις, το μικρό να γίνεται μεγάλο, και να εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση κατηγορίες, που σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν στα όρια του ποινικού κώδικα.
Η ΗΩΣ καταδικάζει αυτές τις πρακτικές, του εκφοβισμού, του χλευασμού και της απαξίωσης του όποιου ‘αντίπαλου’ στον χώρο μας. Επιθυμεί να ευαισθητοποιήσει τα μέλη της ως προς την απειλή της απομάκρυνσης από τον πραγματικό στόχο της προστασίας των αρχαιοτήτων πέρα από πολιτικές, προσωπικές και άλλες επιδιώξεις. Προσκαλεί όλους προς τον αναστοχασμό και την ουσιαστική ενασχόληση με τα μνημεία. Δεν προσκαλούμε σε απάθεια, αλλά σε δημιουργική αντίδραση και ώριμη σκέψη απέναντι στα κακώς κείμενα.
Οι αρχαιολόγοι κρίνονται (και διακρίνονται) από τις μελέτες τους και τις πράξεις τους, και όχι από την παρουσία τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα μνημεία έχουν την ανάγκη μας για προστασία και ανάδειξη και οι επιστημονικές μας αντιπαραθέσεις ας βρουν χώρο στα συνέδρια, τον δημόσιο διάλογο και τις δημοσιεύσεις, όπως άλλωστε γινόταν ως τώρα. Η κριτική είναι αποδεκτή όταν είναι τεκμηριωμένη και επιστημονική. Ο ουσιαστικός διάλογος, και όχι οι παράλληλοι μονόλογοι, είναι ο μόνος τρόπος και ο μόνος δρόμος. Αντιθέτως, η αδιαλλαξία οδηγεί σε άσκοπες μάχες, με υποτιθέμενους ‘νικητές΄ και ‘ηττημένους… ενώ θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι ‘νικητές’ – και πάνω από όλους τα ίδια τα μνημεία.
Για το ΔΣ
Πρόσφατα σχόλια